این نوع عایق کاری بیشتر تداعی کننده یک سیستم میباشد تا یک ماده عایق دینامیک. اولین بار مطالعه عایق کاری دینامیکی در اواسط قرن نوزدهم در دانشگاه مونیخ توسط پرفوسور Max Von Pettenkoffer صورت گرفت.
در سال 1965 دکتر Pattin پرفسور مهندسی علوم در کالج معماری Ostario کانادا تئوری حرارتی و توضیحات ریاضی برای این محاسبات را انجام داد. اولین خانه در انگلستان با بکار گیری روش عایق کاری دینامیکی در سال 96- 1995ساخنه شد . این روش در کشورهای اسکاندیناوی بخصوص اسکاتلند در بعضی از ساختمانها ایجاد شده است,اما باید به خاطر داشت که نتایج این روش هم در بخش مطالعات تئوری و هم مطالعات تجربی جدید و نا مشخص است.
عایق کاری دینامیکی به نوعی عایق کاری گفته میشود که بخشی یا همه اتلاف حرارتی هدایت را بوسیله جریان سیال فعال ( جریان هوا در بنای ساختمان )در خلاف جهت اختلاف دما , جذب میکند. در بعضی از بناها نیز می توان از جریان موازی که در آن جریان سیال و گرما هم جهت هستند , استفاده کرد. بنای همه ساختمانها جاذب هوا هستند اما برای مصالح عایق کاری دینامیکی قابلیت نفوذ پذیری ها بالا تر میباشد.
همانطور که گفته شد کار تجربی بسیار کمی بر روی عایق کاری دینامیکی صورت گرفته است , ضمنا” محاسبات تحلیلی نیز بیشتر یک بعدی و بدون در نظر گرفتن اثرات خورشید و باد انجام شده است. با استفاده از یک برنامه کامپیوتری شبیه سازی ساختمان میتوان به ارز یابی دقیق این روش و مقایسه کار کرد ساختمان با بکار گیری این روش و ساختمان معمولی دست یافت. عایق کاری دینامیکی قابلیت صرفه جوئی در انرژی و حرارتی و کاهش آلودگی محیط داخل ساختمان را دارد.ضمن اینکه با بهبود پخش رطوبت,قابلیت کنترل رطوبت نسبی RH و جلوگیری از ایجاد فرایند تقطیر بر روی شکافها را دارد.
نکته مهم این است که استانداردهای ساخت ساختمانهای با عایق کاری دینامیکی میبایستی سطح بالاتری نسبت به ساختمان معمولی داشته باشد , در حالت ایده آل کلیه منافذ هوا مانند محل اتصالات سازه ها و شکافهای اطراف درها و پنجره ها باید به خوبی بسته و پوشیده شوند. همچنین افراد ساختمان نیز باید نکاتی را رعایت کنند , مثلا” هر زمانی نمی توانند پنچرها را باز کنند چرا که این نوع ساختمانها تاثیر زیادی از باد و خورشید میگیرند.
مطالعات تحلیلی نشان داده اند که سرعت هوا بر روی پوشش ساختمان تاثیر زیادی بر عایق کاری دینامیکی دارد . به این نکته باید توجه کرد که با تنظیم سرعت میتوان به ضریب انتقال حرارت صفر دست یافت . یعنی کلیه اتلاف حرارتی جدارها با این روش اصلاح میگرددند .
البته هر ساختمان با شرایط خود دارای سرعت بهینه ای برای رسیدن به حد اقل مصرف انرزی میباشد. در سرعت کمتر از این مقدار بخشی از اتلاف حرارتی بازیافت نشده و در سرعت بیشتر از این گرما ی اضافی لازم برای گرم کردن هوای اضافی ورودی باید توسط دستگاه گرمایش تامیین شود. شار حرارتی سطح خارجی با افزایش مقاومت حرارتی دیوار کاهش مییابد بنا براین ساختمان با مقاومت حرارتی بالا امکان صرفه جوئی بیشتری دارد.